لوازم آرایشی و بهداشتی را می توان به عنوان محصولات آرایشی با مواد فعال بیولوژیکی که ادعا می کنند اثرات دارویی بر روی پوست اعمال می کنند، تعریف کرد.
اخیراً به دلیل اثرات مفید درک شده مصرف کنندگان، علاقه زیادی به ترکیبات زیست فعال جدید از منابع طبیعی، به جای مواد مصنوعی، نشان داده شده است.
بنابراین، تلاش‌های زیادی برای تولید مواد فعال بیولوژیکی از موجودات طبیعی مانند ماسک شنی جلبک دریایی که با از جلبک ها گرفته شده است، وجود دارد. بیشتر مطالعات بر اساس منابع زمینی انجام شده است.
با این حال، نشان داده شده است که ترکیبات طبیعی جدا شده از منابع دریایی فعالیت بیولوژیکی بالاتری نسبت به ترکیبات جدا شده از منابع خشکی نشان می دهند و در نتیجه، علاقه زیادی به مطالعات مواد با استفاده از منابع طبیعی دریایی وجود دارد.
به طور خاص، اقیانوس‌ها حدود 70 درصد از سطح زمین را تشکیل می‌دهند و تنوع زیستی آن‌ها را به منبعی عالی از منابع برای محصولات طبیعی تبدیل می‌کند.
در میان موجودات طبیعی مختلف، جلبک های دریایی، که بسیار سریعتر از گیاهان خشکی رشد می کنند، به عنوان منابع فراوان و ضروری از ترکیبات متعدد مفید برای سلامت پوست انسان در نظر گرفته می شوند.
جلبک ها موجودات فتوسنتزی با طبقه بندی پیچیده و بحث برانگیز هستند. تا به امروز، بیش از 20000 گونه جلبک شناسایی شده است و بسته به اندازه دو نوع جلبک وجود دارد.
جلبک‌های دریایی (جلبک‌های دریایی) به عنوان گیاهان دریایی چند سلولی که در مناطق ساحلی زندگی می‌کنند و ساختار ساده‌تری نسبت به گیاهان خشکی‌زی دارند، تعریف می‌شوند.
ماکروجلبک های دریایی بر اساس رنگدانه هایشان به سه گونه طبقه بندی می شوند: Phaeophyceae (درشت جلبک قهوه ای، Chromophyta)، کلروفیتا (درشت جلبک سبز) و Rhodophyta (درشت جلبک قرمز).
در مقابل، ریزجلبک ها گونه های کوچک تک سلولی یا چند سلولی ساده هستند و در محیط های مختلف یافت می شوند.
جلبک های دریایی از مواد مختلفی از جمله کربوهیدرات ها، لیپیدها، پروتئین ها، اسیدهای آمینه، مواد معدنی و فلاونوئیدها تشکیل شده اند.
در میان مواد مختلف، کربوهیدرات ها فراوان ترین ترکیبات جلبک های دریایی هستند.
بر اساس درجات پلیمریزاسیون (DPs)، کربوهیدرات ها که ساکاریدها نیز نامیده می شوند، در جلبک های دریایی به صورت اشکال مختلف مونوساکارید، دی ساکارید، الیگوساکارید و پلی ساکارید وجود دارند.
