افزودن شیره انگور به رژیم غذایی با غذاهای پرچرب، محیط میکروبیولوژیک روده را تغییر می دهد.
علیرغم جذب و هضم محدود، پلی فنول های موجود در آب میوه از روده ها در برابر عوامل بیماری زا، استرس اکسیداتیو و التهاب محافظت می کنند.
شیره انگور مانیزان همچنین می توانند افزایش وزن و عدم تحمل گلوکز را کنترل کنند، آنها التهاب روده را با مهار تولید نشانگرهای التهابی کاهش می دهند.
آنها همچنین از یکپارچگی سد روده حمایت می کنند. آنها رشد باکتری های مفید روده را تحریک می کنند که می تواند هضم و جذب را بهبود بخشد.
ویروس های آنفولانزا و ویروس های روده ای را مهار می کند.
رسوراترول موجود در شیره انگور از تکثیر و انتشار ویروس آنفولانزا جلوگیری می کند.
این عملکردهای سلول میزبان را که برای تکثیر ویروس ضروری هستند مسدود می کند.
در تولید پروتئین های ایجاد شده در فرآیند تکثیر ویروسی اختلال ایجاد می کند.
PH اسیدی خنثی شیره انگور همچنین به جلوگیری از عفونت های ویروسی کمک می کند.
مشخص شده است که شیره انگور ویروس های مختلف روده و ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) را غیرفعال می کند.
علاوه بر این، درمان با آن کاهش 1000 برابری در عفونت با ویروس فلج اطفال را نشان داد.
مصرف متوسط شیره انگور قرمز می تواند به چربی سوزی کمک کند.
اسید الاژیک موجود در انگور موسکادین رشد سلول های چربی موجود و تشکیل سلول های جدید (چربی زایی) را کند می کند.
محققان این فرضیه را مطرح کردند که اگر مدل‌های تجربی پاسخ مثبتی به شیره انگور نشان دهند، افراد دارای اضافه وزن نیز می‌توانند از آن سود ببرند.
شیره انگور حاوی رسوراترول است. به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد جهش زا با اثرات ضد التهابی عمل می کند.
استفاده موضعی از آن می تواند تورم پوست ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه UVB را مهار کند. به طور قابل توجهی تولید رادیکال های آزاد (مانند پراکسید هیدروژن) را کاهش می دهد که می تواند باعث پیری پوست و سرطان شود.
مصرف این نوشیدنی، حدود 5 تا 10 گرم در روز، به مدت 3 تا 6 ماه، می تواند سلامت پوست را بهبود بخشد.
