سود سوزآور (هیدروکسید سدیم) محصول جانبی تولید کلر است (به بخش 2.1(g) مراجعه کنید).
در تولید تناژ سود پرک گوهر رتبه سوم را دارد و به طور گسترده در فرآیندهایی مانند تولید صابون و مواد شوینده، بازیافت لاستیک، تولید نفت، تولید ابریشم مصنوعی، و در صنعت خمیر و کاغذ و در بسیاری از کاربردهای دیگر استفاده می شود.
معمولاً با غلظتهای 50 و 73 درصد و همچنین 100 درصد NaOH بهعنوان پولک یا جامد به بازار عرضه میشود، اما کاربردهای تجاری اغلب شامل غلظتهای پایینتر است.
مواد ساخت و ساز در ChemCor 6 تعریف شده است.
سود سوزآور (هیدروکسید سدیم، NaOH) معمولاً به عنوان محلول 50٪ به بازار عرضه می شود.
از آنجایی که غلظت محلول NaOH تولید شده توسط سلول غشایی 24% تا 35% است، محلول باید توسط فرآیند تبخیر متراکم شود.
در گذشته، اواپراتور از نوع گردش اجباری رایج بود.
اما امروزه به دلیل کارایی بالا، معمولا از نوع فیلم نوردی یا اواپراتور از نوع فیلم سقوطی استفاده می شود.
به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی مورد استفاده در فرآیند تراکم، یک اواپراتور چند اثره صرف نظر از نوع اواپراتور استفاده می شود.
صنعت کلر قلیایی تولید کلر و سود سوزآور با مقادیر کمی هیدروژن از نمک (به عنوان کلرید سدیم ناخالص) بخش عمده ای از صنایع شیمیایی تاسیس شده در ایالات متحده و اروپا و بسیاری از مناطق جهان است.
کلر و سود سوزآور هر دو دارای سابقه طولانی در فرآوری محصولات پایین دستی هستند.
صنعت کلر قلیایی تاریخچه ای طولانی دارد و تا کنون در طول عمر صنعتی خود دستخوش تغییرات تکنولوژیکی بزرگ شده است.
برخی از پیشرفتهای کلیدی شامل انتقال از آند کربن به آند تیتانیوم در سلولهای جیوه در حدود دهه 1960 و از سلولهای جیوه به سلولهای غشایی در حدود دهه 1980 است.
ظهور سلول های غشایی هم به دلیل پیشرفت در فناوری غشاء و هم آگاهی از پیامدهای زیست محیطی انتشار جیوه بود.
تولید کلر-قلیایی انرژی بر است، فرآیندی که انگیزه بیشتری برای بهبود فناوری در سلول های کلر ایجاد می کند.