آروماتیک ها (تولوئن، زایلن)، استرها (اتیل استات، بوتیل استات، اتیل گلیکول استات)، کتون ها (استون، متیل اتیل کتون، متیل ایزوبوتیل کتون، سیکلوهگزانون) به عنوان حلال و رقیق کننده برای لاک های پلی اورتان استفاده می شود.
تمام اجزای تینر پلی اورتان و همچنین لاک ها نباید حاوی ترکیبات حاوی هیدروکسیل (به عنوان مثال الکل ها، آب) باشد که با ایزوسیانات ها واکنش می دهند.
علاوه بر این، وجود بنزن، پیروبنزن و متانول در حلال ها و تینرهای لاک پلی اورتان مستثنی شده است.
به تینرهای مارک های معروف ترجیح دهید، در این صورت لازم نیست نگران کیفیت پوشش باشید.
حلال های R-4, R-4A (GOST 7827-7) معمولاً به عنوان رقیق کننده برای لاک های پلی اورتان با درجه ویسکوزیته مورد نظر استفاده می شوند که 10-30٪ (برای استفاده از لاک با قلم مو) یا 100٪ حلال (اگر شما با تفنگ اسپری کار می کنید) اضافه می شود. سمپاشی).
هنگام درمان سطح با لاک های پلی اورتان، پایداری کم آنها را در نظر بگیرید پس از مخلوط شدن لاک با تینر و سایر مواد، فقط می توان آن را به مدت 12 ساعت (در دمای حدود 20+ درجه سانتیگراد) استفاده کرد.
ظاهر این محصول شفاف است، گاهی اوقات با سایه های زرد، مایع، همگن و بدون ذرات معلق، این حلال دارای مشخصات زیر است: تا 2٪ آب در جرم کل، فرار برای زایلن – 1.5-4.5.
همراه با لاک های UR-277، UR-277 M، UR-277 P، UR-268 P استفاده می شود.
تینرها و تینرها به تدریج به لاک پلی اورتان اضافه می شوند و به آرامی آن را مخلوط کرده و به قوام لازم می رسند.
قبل از آن، شما باید یک ماسک محافظ ویژه و دستکش لاستیکی بپوشید – همه این ترکیبات برای سلامتی خطرناک هستند، بنابراین رعایت اقدامات ایمنی الزامی است، اتاقی که در آن لاک مخلوط می شود باید به خوبی تهویه شود.
در صورت تماس تینر با پوست بلافاصله محل آسیب دیده را با آب گرم بشویید؛ ظروف با لاک پلی اورتان و تینر پس از کار محکم بسته می شوند و سپس تینر در جای تاریک نگهداری می شود.
این مخلوط در یک گاوصندوق محافظت شده از اشعه ماوراء بنفش، نسوز و اتاق کودکان غیرقابل دسترس نگهداری می شود.
