صابون ماده ای است که به صورت عامیانه برای تمیز کردن چیزهای چرب و کثیف استفاده می شود.
صابون سیو هلو آنها ترکیباتی هستند که از نمک های سدیم یا پتاسیم اسیدهای چرب تشکیل شده اند.
در این مقاله به اطلاعات کلی در مورد صابون و تفاوت های صابون بوتیک و صابون معمولی می پردازیم.
اثر پاک کنندگی صابون بسیار توسعه یافته است و این به دلیل 3 ویژگی است.
ساختار مولکول های صابون تمایل به مخلوط شدن با آب و روغن دارد.
بنابراین، آنها می توانند به راحتی کثیفی های روغنی روی سطح را در یک محیط آبی جذب کنند.
با توجه به ویژگی پایه صابونی، اقلام شسته شده مانند چرم، پارچه و … را نرم کرده و آلودگی ها را آسان می کند.
اسیدهای چرب با خاکهای روغنی کشیده شده در محیط آبی ترکیب شده و در محلول رسوب می کنند.
بنابراین، اینها باقی مانده هایی هستند که پس از انجام تمیز کردن در کف آب صابون ته نشین می شوند.
صابون نمک سدیم و پتاسیم اسیدهای چرب محلول در آب است.
صابون ها از برهم کنش شیمیایی چربی ها یا اسیدهای چرب آنها با یک قلیایی قوی تشکیل می شوند.
فرمول کلی صابون CH3-(CH2)n-COONa است، صابونی مانند استئارات سدیم (C17H35COO-Na+) حاوی انتهای غیر قطبی (زنجیره هیدروکربنی اسید چرب) و انتهای قطبی (کربوکسیلات یونی) است.
با توجه به قانون “شبیه حل می شود مانند”، انتهای غیر قطبی مولکول صابون (بخش آبگریز یا آب مانند) می تواند کثیفی های چرب را حل کند.
انتهای قطبی یا یونی (قسمت آب دوست یا آب دوست) مولکول به مولکول های آب حمله می کند.
بنابراین، کثیفی تمیز شده از سطح حذف شده و در آب معلق می شود.
بنابراین، صابون به عنوان یک عامل امولسیون کننده عمل می کند و توسط یک ماده به گونه ای پراکنده می شود که یک مایع (مولکول های روغن) در مایع دیگر (مولکول های آب) به صورت ذرات و قطرات معلق می شود.
رفتار روغن هایی با بازهای قوی مانند لیس (NaOH) و هیدرات پتاسیم (KOH) باعث می شود که آنها از گلیسرول و شکل اسید چرب با زنجیره بلند هیدرولیز شوند (صابونی).